Mam trochę zaległości w opisywaniu lektur z tego roku, ale spróbuję je powoli nadrobić. Zacznę od jeszcze zeszłorocznego Mimochodem. Rozmowy o Jacku Kaczmarskim Katarzyny Walentynowicz, aby przed pozycją przestrzec.
Autorka jest polonistką i organizatorką  Ogólnopolskiego Przeglądu Twórczości Poetyckiej im. Jacka Kaczmarskiego „Rytmy nieskończoności”. Postanowiła uzupełnić obraz Jacka Kaczmarskiego, przeprowadzając wywiady z jego ostatnią partnerką, Alicją Delgas, współpracownikiem – kompozytorem i aranżerem Zbigniewem Łapińskim, przyjacielem z czasów studenckich Kazimierzem Wojtańcem, oraz wielbicielem i promotorem twórczości Kaczmarskiego – Krzysztofem Nowakiem.

I dwie pierwsze rozmowy to jakaś tragiczna pomyłka. Wywiad z Alicją Delgas zrobiony jest niemal na klęczkach przed nią (żeby, brońcie bogowie, czymś nie urazić), a co gorsza, obie panie idealizują Kaczmarskiego wprost poza granice dobrego smaku.
Rozmowa z Łapińskim to właściwie monolog, w którym buduje on pomnik własnemu geniuszowi i rozpływa się nad tajnikami pracy twórczej (aktu niemalże boskiego, któremu nie tylko może, ale wręcz powinna być podporządkowana każda inna sfera życia).
Wojtaniec fajnie pokazuje Kaczmarskiego z czasów studenckich, ale w późniejszym okresie praktycznie nie miał z nim kontaktu, który wznowili dopiero pod koniec życia Jacka, więc wiele o nim z czasów pracy twórczej się z tej rozmowy nie dowiemy.
Najciekawsza i najwięcej wnosząca jest wypowiedź Krzysztofa Nowaka, który systematyzuje twórczość Kaczmarskiego (opracował antologie jego poezji).
W sumie jednak całość była dla mnie sporym rozczarowaniem, myślę, że emocjonalny stosunek autorki do bohatera i do rozmówców negatywnie odbił się na jakości wydawnictwa. Nie polecam. Oczekiwałam czegoś innego.